Trappen

Iedereen weet dat er te veel trappen in het klooster zijn. Zo ook ik, op een moment waarop mijn voeten erg moe waren. Gelukking bood Boudewijn aan me op zijn rug naar boven te dragen. Zo ontstond de weddenschap dat Jop mij niet alle trappen van het klooster op kon dragen. Toen Lisa Key uitdaagde nam ook hij de uitdaging aan. Toen kon Jesper natuurlijk niet achter blijven, hij zou Robin naar boven dragen. Op heldhaftige wijze begonnen ze aan de klim. En zowaar, het is ze alledrie gelukt ons op onze kamer af te leveren.
Een aantal dagen later namen wij met tranen in onze ogen afscheid van Rome. We worden nog uitgezwaaid door de portier, die een pauze heeft genomen tussen videogames. We laten het klooster voorgoed achter ons. Tot ziens eentonige lunches, vaarwel knobbel-broodjes bij het ontbijt! Om kwart voor één reden onze drie bussen Siena in voor de grote ontmoeting tussen reis 1 en reis 2. Onder luid gegil en veel geklef tussen herenigde stelletjes zochten vrienden elkaar op in de menigte. Verhalen werden uitgewisseld over wie er met wie is gegaan tijdens de disco van reis 2 en er werd vooral gewaarschuwd over de hoeveelheid Italianen die we konden verwachten bij onze disco. De opluchting was groot ( bij sommigen tenminste ) toen wij enkel een paar andere buitenlanders in de disco troffen. Niet alleen de leerlingen, maar ook de leraren gingen helemaal los. Zelfs meneer van Rooden liet uiteindelijk zijn moves zien op de dansvloer. Ook meneer Laarhoven stond aan het eind van de avond enthousiast op het podium. Het was wel jammer dat men weer dacht dat we Duits waren, aangezien de tekst: “Nederlandse meisjes are schoon!!!” op een aantal televisieschermen in de club verscheen. Tenzij ze ons gewoon erg hygiënisch vonden, natuurlijk.
Lotte,Lisa en Robin



Het ongelooflijke was dat iedereen weer fris aan het ontbijt zat de volgende ochtend. Misschien komt dat door het geweldige uitzicht dat we hebben vanaf het overdekte dakterras . Zowel de Cupola van de Duomo als die van de San Lorenzo laten ons zien hoe knap de mensen waren in de 15 e eeuw, toen deze prachtige koepels met gevaar voor eigen leven gebouwd werden. Als je zo’n koepel in het echt beklimt (dus niet zoals Jeffrey via Assassin Creed II), is er aan het eind altijd weer de beloning en kan niemand de verleiding weerstaan om het uitzicht vast te leggen op de gevoelige plaat. Alsof iedere keer, net als in de tijd dat die koepels gebouwd werden, een statement gemaakt moet worden: wij (mensen) hebben het maar mooi voor elkaar: ‘Masters of the Universe!’ Even daarna dalen weer af naar de grond en slaat de vertwijfeling toe. Zijn we wel goed bezig? Een waarschuwing lijkt op zijn plaats: De Hel werd nooit zo gruwelijk verbeeld als binnen in de koepel van diezelfde Duomo…

We zijn in Firenze!

Na een zeer voorspoedige reis,een emotioneel wederzien met de andere groep en een bezoek aan Siena hebben we er inmiddels alweer het beroemde zwijntje op het overdekte marktpleintje in Florence bezcoht.We hopen op veel geluk deze dagen, het zwijntje is in ieder geval door zoveel mogelijk mensen over de neus geaaid. Iedereen is ingekwartierd in de twee hotels die we bevolken en het wachten is op nieuwe verrassingen. Berichten over gisteren volgen nog...bijvoorbeeld over de 'trappenrace met meisje op de rug' waar Jesper en Lotte oa bij betrokken waren...

Over Jochem en kappers

(Waar is Boudewijn?)

Rome, 7 oktober 2010
Vandaag was weer een lange, maar prachtige dag in het grote Rome. De dagen kunnen hier eigenlijk op twee manieren beginnen.
1: Om 7 uur word je wakker gemaakt door een leraar, je voegt deze enige verwensingen toe zodra hij weg is , draait je om en gaat weer slapen tot 1 voor 8.
2: Om 7 uur word je wakker gemaakt door een leraar, je voegt deze enige verwensingen toe zodra hij weg is , staat op en gaat naar de markt of koffiedrinken in een klein cafeetje, om vervolgens vlak voor het ontbijt weer in het klooster te zijn.
Daarna ga je op naar je eerste excursie van de dag. In mijn geval was dat naar het Forum Romanum en naar het Colosseum . Met meneer Toorenaar als begeleider hebben we een excursie gehad die het oude Rome echt deed herleven, en op het einde hebben zelfs Jochem Meijer nog ge sms’t,waarmee meneer Laarhoven een geschiedenis had op het forum. Na drie minuten kwam, zoals reeds voorspeld ‘muziek uit zijn broek‘ Het antwoord van Jochem begon met zijn trademark: ‘HA HA HA HA’.
Verder vul ik mijn tijd in door alle trappen op te rennen met ‘Eye of the Tiger’ op de achtergrond (van de film ‘Rocky’), ben ik naar de kapper geweest , waarbij ik veel handgebaren moest gebruiken, en gelukkig een sectie ‘Bij de kapper’ in mijn boekje Nederlands-Italiaans vond. Kan overigens Italiaanse kappers echt aanbevelen. Net als Italiaans ijs overigens, waarvan bij de meest bezochte zaken wel tot 150 smaken hebben.

Boudewijn van Eerd

Dionystia's

Mini Dionystia's
Gisteren schitterde de hele klas 5 van Romereis 1 in Ostia in een theaterronde die we Dionystia's hebben gedoopt. Mini-Dionysia die in minder dan 20 minuten werd gemaakt. Elke groep had een koor van ongeveer 14 mensen en 4 personen speelden een stukje klassiek drama met als thema "liefde en jalouzie, de twee gezichten van Venus". Met passie, hartverscheurende teksten als "maar je bent mij vrouw!" of de dreigende constatering van elk koor 'Ojee, ojee, ojee, het zijn er meer dan twee" werden de stukken opgevoerd.
Bij de oefeningen van de koren hielp een eindexamenklas uit Bremen mee. Tien leerlingen van het Gymnasium Bremen die in hun zevende (sic) jaar zitten, leerden voor de gelegenheid de vier verplichte koorteksten ook uit hun hoofd en schreeuwden tijdens de oefeningen keihard de koorteksten mee. Ze kregen applaus van klas 5, die de ingestudeerde stukjes aan het einde van de Ostia middag met verve opvoerde. De uiteindelijke winnaar werd groepje 1 waar spelers als Key, Geerten, Hanneke en Tim erg overtuigend een traditioneel drama neerzette, begeleid door een bezield koor onder leiding van de virtuoos gebarende Willem.
Ook trad er een koor op dat bestond uit leerlingen van het muziekcluster van Socrates. Schitterend gezongen en een prachtig lied.
Het weer was schandalig mooi, de middag was erg gezellig en 's avonds werd er in Rome lang nagepraat over deze dag en waarschijnlijk ook andere zaken.

Lijden en liefde tijdens de Baroktocht van groep 4

De Theresia is in een extase veroorzaakt door een hevig lijden gevolgd door een explosieve liefde voor God. De Barok is de meest katholieke van alle Christelijke kunst. Groep 4 nam deze boodschap wel heel serieus.
Fieke 'liep' al enige dagen met een verstuikte enkel.Voor de hele lange tocht langs de Barokke hoogtepunten van Rome weigerde zij het gebruik van een rolstoel. Zij wilde lijden om zo juist meer te genieten van de Baroktocht.
Een uur voor het vertrek raakte Livia geblesseerd aan haar oog, maar ook zij stond er op om mee te gaan en van onder een icepack raakte zij in vervoering van de San Ivo de la Sapienze en vooral van Andrea Pozzo's Tromp l'Oeil in de San Ignazio. Alsof hiermee groep 4 zich nog niet genoeg had ingeleefd in de theologische achtergronden van de Barok, verzwikte Remco opnieuw zijn toch al gekwetste enkel. Met grote pijn weigerde hij op te geven en in hetzelfde tempo als de anderen haalde hij op tijd de Santa Maria in Vittorio om er de heilige Theresia in extase te bewonderen. De mening in groep 4 was unaniem: de Cornari-kapel van Bernini was prachtig maar de kerk werd als de lelijkste van Rome bestempeld. Suzanne meende wel dat de kerk in detail mooi was, maar alle details samen een spectaculair lelijk eindresultaat gaven.
Uiteindelijk nam groep 4 afscheid van de Barok na een bezoek aan het grafmonument van Stanislaus Kostka, de Poolse scholier die overleed aan een overmaat aan liefde voor God. Het monument werd door iedereen als prachtig bestempeld en groep 4 bleek duidelijk onder de indruk van de Barok. Het lijden onderging men hiervoor met liefde.
Als begeleider van deze groep kan ik afsluiten met de woorden dat ik erg onder de indruk was van het doorzettingsvermogen van de geblesseerden in deze groep, alleen hun inzet maakte de tocht al memorabel.

Impressies van het Forum

Meneer Toorenaar vertelt 't op 't Forum: Geloof me nou maar, die muntjes zijn echt!

Jacco bekijkt 't op het Colloseum

Jupiter liet zich niet zien, maar het scheelde niet veel!

Dag 5

Spartaanse toestanden op het Stedelijk

Het begon al met een record: vanochtend om half zeven stonden 15 leerlingen plus drie docenten klaar om mee te doen aan de traditionele ‘ Romereis run.’ Key,Douwe,Henriette,Boudewijn,Geerten,Merijn,Rineke,Ymte Jan,Boyd,Martijn,Laurens S,Hanneke,Aniek,Hessel en Sem gingen de uitdaging aan: ‘ff’ een rondje via de Largo Argentina, Campidoglio – inclusief de trap op naar de Aracoeli, dit naar voorbeeld van Robin,mevr te Rietstap en Lisa die gisterochtend dezelfde trap hebben genomen- Theater van Marcellus , forum Boarium ,het Circus Maximus, alwaar er werd gestreden om de ‘800 meter van het Gym’ rond de spina…en toen weer terug. Het rondje Circus Maximus werd gewonnen door Douwe den Held (what’s in a name?) die een tijd neerzette van 2M 11. Wij zijn benieuwd of de andere groep er onder kan blijven!
Op de terugweg was meneer Zweep zo ver heen dat hij dacht dat de piepende wagens op het Campo Fiori zijn knieën waren…’aan het eind van mijn Latijn’ was hierop zijn commentaar.