Trappen

Iedereen weet dat er te veel trappen in het klooster zijn. Zo ook ik, op een moment waarop mijn voeten erg moe waren. Gelukking bood Boudewijn aan me op zijn rug naar boven te dragen. Zo ontstond de weddenschap dat Jop mij niet alle trappen van het klooster op kon dragen. Toen Lisa Key uitdaagde nam ook hij de uitdaging aan. Toen kon Jesper natuurlijk niet achter blijven, hij zou Robin naar boven dragen. Op heldhaftige wijze begonnen ze aan de klim. En zowaar, het is ze alledrie gelukt ons op onze kamer af te leveren.
Een aantal dagen later namen wij met tranen in onze ogen afscheid van Rome. We worden nog uitgezwaaid door de portier, die een pauze heeft genomen tussen videogames. We laten het klooster voorgoed achter ons. Tot ziens eentonige lunches, vaarwel knobbel-broodjes bij het ontbijt! Om kwart voor één reden onze drie bussen Siena in voor de grote ontmoeting tussen reis 1 en reis 2. Onder luid gegil en veel geklef tussen herenigde stelletjes zochten vrienden elkaar op in de menigte. Verhalen werden uitgewisseld over wie er met wie is gegaan tijdens de disco van reis 2 en er werd vooral gewaarschuwd over de hoeveelheid Italianen die we konden verwachten bij onze disco. De opluchting was groot ( bij sommigen tenminste ) toen wij enkel een paar andere buitenlanders in de disco troffen. Niet alleen de leerlingen, maar ook de leraren gingen helemaal los. Zelfs meneer van Rooden liet uiteindelijk zijn moves zien op de dansvloer. Ook meneer Laarhoven stond aan het eind van de avond enthousiast op het podium. Het was wel jammer dat men weer dacht dat we Duits waren, aangezien de tekst: “Nederlandse meisjes are schoon!!!” op een aantal televisieschermen in de club verscheen. Tenzij ze ons gewoon erg hygiënisch vonden, natuurlijk.
Lotte,Lisa en Robin



Het ongelooflijke was dat iedereen weer fris aan het ontbijt zat de volgende ochtend. Misschien komt dat door het geweldige uitzicht dat we hebben vanaf het overdekte dakterras . Zowel de Cupola van de Duomo als die van de San Lorenzo laten ons zien hoe knap de mensen waren in de 15 e eeuw, toen deze prachtige koepels met gevaar voor eigen leven gebouwd werden. Als je zo’n koepel in het echt beklimt (dus niet zoals Jeffrey via Assassin Creed II), is er aan het eind altijd weer de beloning en kan niemand de verleiding weerstaan om het uitzicht vast te leggen op de gevoelige plaat. Alsof iedere keer, net als in de tijd dat die koepels gebouwd werden, een statement gemaakt moet worden: wij (mensen) hebben het maar mooi voor elkaar: ‘Masters of the Universe!’ Even daarna dalen weer af naar de grond en slaat de vertwijfeling toe. Zijn we wel goed bezig? Een waarschuwing lijkt op zijn plaats: De Hel werd nooit zo gruwelijk verbeeld als binnen in de koepel van diezelfde Duomo…

We zijn in Firenze!

Na een zeer voorspoedige reis,een emotioneel wederzien met de andere groep en een bezoek aan Siena hebben we er inmiddels alweer het beroemde zwijntje op het overdekte marktpleintje in Florence bezcoht.We hopen op veel geluk deze dagen, het zwijntje is in ieder geval door zoveel mogelijk mensen over de neus geaaid. Iedereen is ingekwartierd in de twee hotels die we bevolken en het wachten is op nieuwe verrassingen. Berichten over gisteren volgen nog...bijvoorbeeld over de 'trappenrace met meisje op de rug' waar Jesper en Lotte oa bij betrokken waren...

Over Jochem en kappers

(Waar is Boudewijn?)

Rome, 7 oktober 2010
Vandaag was weer een lange, maar prachtige dag in het grote Rome. De dagen kunnen hier eigenlijk op twee manieren beginnen.
1: Om 7 uur word je wakker gemaakt door een leraar, je voegt deze enige verwensingen toe zodra hij weg is , draait je om en gaat weer slapen tot 1 voor 8.
2: Om 7 uur word je wakker gemaakt door een leraar, je voegt deze enige verwensingen toe zodra hij weg is , staat op en gaat naar de markt of koffiedrinken in een klein cafeetje, om vervolgens vlak voor het ontbijt weer in het klooster te zijn.
Daarna ga je op naar je eerste excursie van de dag. In mijn geval was dat naar het Forum Romanum en naar het Colosseum . Met meneer Toorenaar als begeleider hebben we een excursie gehad die het oude Rome echt deed herleven, en op het einde hebben zelfs Jochem Meijer nog ge sms’t,waarmee meneer Laarhoven een geschiedenis had op het forum. Na drie minuten kwam, zoals reeds voorspeld ‘muziek uit zijn broek‘ Het antwoord van Jochem begon met zijn trademark: ‘HA HA HA HA’.
Verder vul ik mijn tijd in door alle trappen op te rennen met ‘Eye of the Tiger’ op de achtergrond (van de film ‘Rocky’), ben ik naar de kapper geweest , waarbij ik veel handgebaren moest gebruiken, en gelukkig een sectie ‘Bij de kapper’ in mijn boekje Nederlands-Italiaans vond. Kan overigens Italiaanse kappers echt aanbevelen. Net als Italiaans ijs overigens, waarvan bij de meest bezochte zaken wel tot 150 smaken hebben.

Boudewijn van Eerd

Dionystia's

Mini Dionystia's
Gisteren schitterde de hele klas 5 van Romereis 1 in Ostia in een theaterronde die we Dionystia's hebben gedoopt. Mini-Dionysia die in minder dan 20 minuten werd gemaakt. Elke groep had een koor van ongeveer 14 mensen en 4 personen speelden een stukje klassiek drama met als thema "liefde en jalouzie, de twee gezichten van Venus". Met passie, hartverscheurende teksten als "maar je bent mij vrouw!" of de dreigende constatering van elk koor 'Ojee, ojee, ojee, het zijn er meer dan twee" werden de stukken opgevoerd.
Bij de oefeningen van de koren hielp een eindexamenklas uit Bremen mee. Tien leerlingen van het Gymnasium Bremen die in hun zevende (sic) jaar zitten, leerden voor de gelegenheid de vier verplichte koorteksten ook uit hun hoofd en schreeuwden tijdens de oefeningen keihard de koorteksten mee. Ze kregen applaus van klas 5, die de ingestudeerde stukjes aan het einde van de Ostia middag met verve opvoerde. De uiteindelijke winnaar werd groepje 1 waar spelers als Key, Geerten, Hanneke en Tim erg overtuigend een traditioneel drama neerzette, begeleid door een bezield koor onder leiding van de virtuoos gebarende Willem.
Ook trad er een koor op dat bestond uit leerlingen van het muziekcluster van Socrates. Schitterend gezongen en een prachtig lied.
Het weer was schandalig mooi, de middag was erg gezellig en 's avonds werd er in Rome lang nagepraat over deze dag en waarschijnlijk ook andere zaken.

Lijden en liefde tijdens de Baroktocht van groep 4

De Theresia is in een extase veroorzaakt door een hevig lijden gevolgd door een explosieve liefde voor God. De Barok is de meest katholieke van alle Christelijke kunst. Groep 4 nam deze boodschap wel heel serieus.
Fieke 'liep' al enige dagen met een verstuikte enkel.Voor de hele lange tocht langs de Barokke hoogtepunten van Rome weigerde zij het gebruik van een rolstoel. Zij wilde lijden om zo juist meer te genieten van de Baroktocht.
Een uur voor het vertrek raakte Livia geblesseerd aan haar oog, maar ook zij stond er op om mee te gaan en van onder een icepack raakte zij in vervoering van de San Ivo de la Sapienze en vooral van Andrea Pozzo's Tromp l'Oeil in de San Ignazio. Alsof hiermee groep 4 zich nog niet genoeg had ingeleefd in de theologische achtergronden van de Barok, verzwikte Remco opnieuw zijn toch al gekwetste enkel. Met grote pijn weigerde hij op te geven en in hetzelfde tempo als de anderen haalde hij op tijd de Santa Maria in Vittorio om er de heilige Theresia in extase te bewonderen. De mening in groep 4 was unaniem: de Cornari-kapel van Bernini was prachtig maar de kerk werd als de lelijkste van Rome bestempeld. Suzanne meende wel dat de kerk in detail mooi was, maar alle details samen een spectaculair lelijk eindresultaat gaven.
Uiteindelijk nam groep 4 afscheid van de Barok na een bezoek aan het grafmonument van Stanislaus Kostka, de Poolse scholier die overleed aan een overmaat aan liefde voor God. Het monument werd door iedereen als prachtig bestempeld en groep 4 bleek duidelijk onder de indruk van de Barok. Het lijden onderging men hiervoor met liefde.
Als begeleider van deze groep kan ik afsluiten met de woorden dat ik erg onder de indruk was van het doorzettingsvermogen van de geblesseerden in deze groep, alleen hun inzet maakte de tocht al memorabel.

Impressies van het Forum

Meneer Toorenaar vertelt 't op 't Forum: Geloof me nou maar, die muntjes zijn echt!

Jacco bekijkt 't op het Colloseum

Jupiter liet zich niet zien, maar het scheelde niet veel!

Dag 5

Spartaanse toestanden op het Stedelijk

Het begon al met een record: vanochtend om half zeven stonden 15 leerlingen plus drie docenten klaar om mee te doen aan de traditionele ‘ Romereis run.’ Key,Douwe,Henriette,Boudewijn,Geerten,Merijn,Rineke,Ymte Jan,Boyd,Martijn,Laurens S,Hanneke,Aniek,Hessel en Sem gingen de uitdaging aan: ‘ff’ een rondje via de Largo Argentina, Campidoglio – inclusief de trap op naar de Aracoeli, dit naar voorbeeld van Robin,mevr te Rietstap en Lisa die gisterochtend dezelfde trap hebben genomen- Theater van Marcellus , forum Boarium ,het Circus Maximus, alwaar er werd gestreden om de ‘800 meter van het Gym’ rond de spina…en toen weer terug. Het rondje Circus Maximus werd gewonnen door Douwe den Held (what’s in a name?) die een tijd neerzette van 2M 11. Wij zijn benieuwd of de andere groep er onder kan blijven!
Op de terugweg was meneer Zweep zo ver heen dat hij dacht dat de piepende wagens op het Campo Fiori zijn knieën waren…’aan het eind van mijn Latijn’ was hierop zijn commentaar.

Dag 4

De wonderen zijn de wereld nog niet uit
Een paar dagen in Rome en iedereen wordt toch beïnvloed door de mystieke sfeer die elke van de 1000 kerken in Rome (wij doen er slechts 25) oproept. Natuurlijk staan we niet raar te kijken als Pater Matteo bij het zien van twee losstaande krukken opmerkt : ‘Is hier een wonder gebeurd?’
Toch waren wij,kille Europeanen uit het Noorden op zijn zachtst gezegd lichtelijk verbaasd toen groep 6 met grote ogen terugkwam van de Sint Pieter: ‘Robin heeft een voorteken gehad!’ riep Justin.'Het was wel heel gek!' was het commentaar van Hessel. Ook Karima en Hanane waren onder de indruk. Robin zelf bleef er een beetje stilletjes onder. Mevr Hengeveld was sprakeloos en het was Joel die uiteindelijk kon uitleggen wat er was gebeurd: Nadat iedereen de teen van Petrus had aangeraakt voor een veilige terugreis was Robin aan de beurt. Toen Robin als laatste de teen aanraakte begon haar neus te bloeden. Nonnen stoven op haar af om haar zakdoekjes aan te bieden en drongen er met klem op aan dat ze de zakdoekjes moest bewaren. Dat heeft Robin niet gedaan,maar ergens zijn we er allemaal wel van overtuigd dat er in groep 6 een klein wonder is geschied.








Rome, 5 oktober 2010

De tweede excursie dag is nu halverwege, maar door alle indrukken die we hier krijgen lijkt het alsof we hier al veel langer zijn. Elk groepje maakt een ochtend en een middag excursie en tussen door lunchen we bij de Theatijnen. Zo worden vandaag bijvoorbeeld het Forum, de Villa Borghese, de Sint Pieter, Vaticaanse musea, enzovoorts bekeken. Het is een druk programma en je hebt overdag weinig vrije tijd, maar we moeten natuurlijk zoveel mogelijk te zien krijgen, en ’s avonds zijn we vrij, tot half elf.
Toen ik nog in de bus zat, vroeg ik me af of ik last zou krijgen van het Stendhal syndroom, het bijna fysiek ziek worden van de ontroering of verbijstering die je krijgt wanneer je eindelijk die dingen ziet, die je je eigenlijk niet kon voorstellen, maar waar je wel van hebt gehoord. Vandaag was ik in de Sint Pieter, en behalve hoogtevrees had ik nergens last van. De totale verbijstering van de grootte en de pracht en praal is zeer aanwezig maar ik ben heel blij dat deze niet gepaard gaan met enge andere verschijnselen. De Pieta, eindelijk in het echt, het Baldakijn, het graf van Petrus, en oh, eindelijk zijn afgesleten voeten (die geluk geven als je ze aanraakt – hoop ik dan maar).
Rome is één groot tekstboek in 3D. Hoewel ik er heilig van overtuigd ben dat in Leiden ook over elke straat iets historisch geschreven kan worden, is het hier zoveel duidelijker aanwezig en zijn het geen bladzijdes maar boeken die je kunt schrijven over pleinen, straten, gebouwen of zelfs gewoon één stukje grond. Het leuke is dat we kleine delen van die verhalen en geschiedenis kennen uit onze eigen tekstboeken, die 2D zijn en vaak ondergewaardeerd worden, of van verhalen die stiekem iedereen hoort te kennen, maar die je eigenlijk pas weer weet wanneer je ze hoort bij de plaats in Rome waar ze bij horen of vandaan komen.
Bij de binnenkomst van Rome zie je al veel gebouwen die je veel vaker hebt gezien, maar nooit in het echt. Teksten, die we vorig jaar vertaalden met Latijn, plotseling op de gebouwen geschreven in grote letters. Ga zo maar door. Ik vind het fantastisch.
Zo’n Romereis is natuurlijk super intensief en je zit erg op elkaar, want je bent technisch gezien nooit alleen, behalve onder de douche, waar iedereen in de gang kan meegenieten van je gezang. Toch denk ik dat we glimlachend (moe glimlachend) de bus weer uit zullen komen, want dit is toch wel hét hoogtepunt van je gymnasiale opleiding, en ik ben van plan er met volle teugen van te genieten.

Charlotte van Rooden (geen familie van..)




Avondwandeling

Je maakt niet iedere avond een ommetje waarbij je al kletsend de Vierstromenfontein, het Pantheon en naast Bruno óók Martijn,Douwe en Sophie op de Campo tegenkomt. Alle leerlingen van het Stedelijk zijn op dit moment aan het genieten van hun vrije avond, en dat doen ze met verve. Sfeervolle eettentjes met terrasjes aan de straat en –iets minder sfeervol maar toch heel bijzonder – Mc Donalds tegenover het Pantheon, een ijsje van ‘Blue Ice’, een koffietje of biertje bij Biscione…het kan allemaal. Morgen gaan we er weer tegenaan, dan staat Ostia op het programma. Op dit moment is het klooster verlaten…op meneer van Rooden (geen familie van..) na, die net zijn dagelijkse stuk pizza heeft gescored. Als we terug zijn in Leiden voorlopig even geen Karalis….

Dag 2
Onmenselijk vroeg op... maar na een voorspoedige busreis zaten we mooi keizerlijk te dineren in de openlucht, voor het Colloseum en naast het Forum: bij 'Il Imperiale. De weg er naar toe kregen we natuurlijk al de nodige uitleg. Hier zie meneer Zweep en mevr Renaud die zich hier helemaal in hun element voelen.




Dag 3
Eindelijk onze eerste echte dag in Rome. Dit betekende jammer genoeg wéér vroeg opstaan. Gelukkig viel het gevreesde ontbijt mee, na de slechte verhalen te hebben gehoord van onze voorgangers. Om een goede eerste indruk te krijgen van deze stad,hebben we met onze mentoren een orientatie wandeling gemaakt. Wij, groep twee, hebben een mooie wandeling gemaakt in romeinse ochtend zon. Onder ons luide gezang hebben we onder andere het pantheon en de st. andrea della valle kerk gezien. Dat waren de eerste twee van de vele die we nog gaan (moeten) bekijken. Natuurlijk hebben we ook een groepsfoto gemaakt met onze mentoren, in de maar zeven minuten durende pauze.
(Sophie en Victor)

Onderweg kwamen we en passant de filmopnamen tegen van een Romeinse soap: midden op het Piazza Mattei waren we getuige van de opnamen.Rome is en blijft een prachtig decor voor onze verhalen en die van anderen..wordt vervolgd!

Oooooh Romereis één! Padaa dadaadaaa
Dit klonk gezellig door de bus heen toen wij vertrokken, om twee onvergetelijke weken tegemoet te gaan. De reis waar we weken, al dan niet jaren, naar uit hebben gekeken, mocht eindelijk beginnen. Knapzakjes vol eten, opgeladen ipods en veel kussen werden al snel tevoorschijn getoverd. In bus twee werden de eerste coupletten van het Romereislied gemaakt, dat jullie na afloop pas te horen zullen krijgen.
We hadden een lange reis voor de boeg, maar dankzij twee gezellige pauzes, hebben we Basel bereikt. Hier kregen we, in een jeugdherberg, een heerlijk maal (nounounou niet overdrijven). Verdeeld in kleine groepjes hebben wij een stadswandeling door deze Zwitserse stad gemaakt, wat aardig dood leek te zijn op zaterdagavond.
Toen we terugkwamen in de jeugdherberg, moesten we stil allemaal naar onze eigen bedjes toe, want de volgende moesten we om half zes aan het ontbijt zitten.
Nu zitten we al enkele uren in de bus (tweeeeee), verlangd naar een filmpje, die we niet kunnen bekijken, omdat onze lieve Theo (busdriver) de afstandsbediening heeft gejat. Theo bedankt!
Wordt vervolgd.
Ocke, Livia en Fieke (bus twee)

Nog één nachtje slapen!

Morgen om 7.00 scherp staat iedereen gepakt en gezakt bij Athena. De bussen zullen ons via Basel naar Rome brengen en ons zondag aan het eind van de middag afleveren bij het klooster van de 'Padri Theatini'.
De koepel die je hiernaast ziet is de koepel van de kerk naast het klooster, de San Andrea della Valle. Binnenkort weten alle leerlingen hem te vinden!